NC #ฟิคมิสเตอร์คิม Episode 15

ร่างเล็กถูกดันลงไปบนเตียงหนาด้วยฝีมือของคนตัวใหญ่กว่า เสื้อสีขาวที่ขาดวิ่นถูกถอดออกและโยนออกไปนอกเตียงอย่างไร้ความหมาย ร่องรอยสีแดงจ้ำที่อยู่บนร่างกายของมาร์คทำเอายูคยอมหงุดหงิด เขาลูบไปตามแผ่นอกบางของอีกคนก่อนจะใช้นิ้วขยี้ยอดอกสีหวานเบาๆ

“อ๊ะ! อือ..”

“เห็นแล้วมันน่าโมโหชะมัด ต่อไปอย่าให้ใครมาทำแบบนี้อีกนะ”

“เข้าใจแล้วครับ..”

ยูคยอมก้มลงทำรอยลงบนรอยเดิมที่มีอยู่ เขากดจูบรุนแรงเสียจนแดงช้ำน่ากลัว การกระทำที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดทำเอามาร์คสะดุ้งกายด้วยความเจ็บและเสียวซ่าน มือบางสอดเข้าใต้เรือนผมสีดำขลับและขยุ้มเบาๆอย่างระบายความรู้สึกที่มี ยูคยอมลากลิ้นไปที่ยอดอกและผละตัวออกมองดูผลงานตัวเองอย่างภูมิใจ

“ร่างกายนาย หัวใจนาย ทุกอย่างของนายเป็นของฉัน เข้าใจไหม?”

“ผมเป็นของคุณคนเดียวครับ คุณยูคยอม”

ยูคยอมกดจูบลงบนปากอิ่มก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออก ร่างเล็กถูกยกขึ้นมาอยู่เหนือร่างของเขา มือหนาลูบแก้มบางอย่างรักใคร่ก่อนจะผละจูบออกและมองหน้าหวานด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ

“ทำให้ฉันพอใจหน่อยสิมาร์ค”

“ทำยังไงล่ะครับ”

“ทำแบบที่ฉันเคยทำให้นายไง”

มาร์คเม้มปากและมองหน้ายูคยอมด้วยความเขิน ใบหน้าหวานก้มลงซุกที่ซอกคอของอีกคนและกดจูบเบาๆอย่างเคอะเขิน ลิ้นเล็กแตะลงบนคอแกร่งของร่างใหญ่ ไล้เลียอย่างเงอะงะแต่กลับมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

มือหนารั้งเอวบางแนบตัวและกดจูบลงบนกระหม่อมบางอย่างเอ็นดู มาร์คเลื่อนตัวลงมาที่อกแกร่ง กดจูบไปรอบอกและงับยอดอกสีน้ำตาลเข้มอย่างหยอกเย้า ยูคยอมสะดุ้งกายและยกยิ้มมองอีกคนอย่างพึงพอใจ ลิ้นเล็กหยอกล้อกับยอดอกของคนอายุมากกว่า นั่นทำเอายูคยอมต้องส่งเสียงครางเครือในลำคออย่างพอใจ

“อืม...”

“คุณยูคยอม..ชอบไหมครับ”

“อะไรที่นายทำฉันก็ชอบหมดนั่นแหละ”

“ผมทำไม่ค่อยเป็น..”

“งั้นฉันจะทำให้ดู”

ร่างเล็กถูกดันลงนอนราบกับเตียงอีกครั้ง กางเกงตัวบางถูกรั้งออกและโยนลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี แก่นกายเล็กที่กำลังตื่นตัวถูกมือหนาจับไว้และรูดขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ มาร์คสะดุ้งตัวโยนก่อนจะพยายามดันมืออีกคนออก

“อื้อออ คุณยูคยอม...อ๊ะ!”

“น่ารักขนาดนี้ระวังจะเดินไม่ไหวเอานะ”

“ก็มัน..ส...เสียว..อื้อ!!”

มาร์คตกใจเผลอขย้ำผมของยูคยอมอย่างแรงเมื่ออีกคนใช้ปากครอบครองแก่นกายของเขา ความร้อนจากโพรงปากของอีกคนทำเอามาร์คต้องครางอย่างสุขสม ลิ้นหนาตวัดเลียแก่นกายเล็กอย่างหยอกเย้าก่อนจะผละออกและมองหน้าอีกคนอย่างพึงพอใจ

“มาร์ค ทำแบบนี้ให้ฉันนะ”

“ผมทำไม่ได้..”

“ค่อยๆทำไง..นะ”

แววตาที่แสนจะออดอ้อนทำเอามาร์คหน้าแดงด้วยความเขิน ไวกว่าความคิด หัวเล็กผงกรับคำอย่างลืมตัว ยูคยอมยกยิ้มและขยับตัวถอดกางเกงออกจากตัว แก่นกายใหญ่ที่ออกมาจากกางเกงทำเอามาร์คต้องหลบตา มือบางถูกอีกคนจับไปวางลงบนส่วนกลางลำตัวที่กำลังชูชัน มาร์คหลับตาแน่นก่อนจะกอบกุมแก่นกายใหญ่และรูดขึ้นลงช้าๆ

สัมผัสจากมือบางทำเอายูคยอมต้องส่งเสียงครางอย่างพอใจ ใบหน้าหวานแดงเรื่อหากแต่ต้องการเห็นความสุขของอีกคนมากกว่าเดิม ปากบางค่อยๆอ้าออกและครอบครองแก่นกายใหญ่เอาไว้ ขนาดที่ใหญ่เกินไปทำให้ปากบางไม่สามารถครอบครองได้ทั้งหมด

“อ๊ะ..อา..”

“อืมม”

เสียงครางของยูคยอมทำเอามาร์ครู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง ตาหวานปรือลงและเงยหน้ามองอีกคนราวกับกำลังเชิญชวน ยูคยอมลูบหัวอีกคนก่อนจะกดลงเล็กน้อยให้เข้าหากายของเขามากขึ้น สัมผัสที่ทั้งร้อนและชุ่มไปด้วยน้ำลายทำเอายูคยอมแทบคลั่ง

เป็นครั้งแรกที่มาร์คทำแบบนี้หากแต่ทำให้เขามีความสุขอย่างเต็มอก ยูคยอมค่อยๆประคองใบหน้าของอีกคนขึ้นและกดจูบลงบนปากบางอย่างแผ่วเบา จับร่างเล็กขึ้นนั่งบนหน้าท้องและหอมแก้มนิ่มอย่างเอ็นดู

“ทำให้ฉันสุขสุดๆทีสิมาร์ค”

“ผมจะตั้งใจนะครับ”

ร่างเล็กยกตัวอย่างรู้งาน มือบางจับแก่นกายใหญ่ไว้มั่นก่อนจะกดตัวลงไป ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำเอาร่างเล็กเบ้หน้าด้วยความเจ็บ ยูคยอมจับเอวบางไว้แน่นและมองใบหน้าหวานอย่างพอใจ เขากลั้นใจกดกายอีกคนลงและเด้งกายเข้าหาจนอีกคนรับความเป็นชายของเขาเข้าไปทั้งหมด

“อ๊ะ!! อื้ออ..”

“เจ็บไหม?”

“น..นิดหน่อยครับ”

“ขอโทษนะ แต่ฉันเห็นแบบนี้แล้วมันอดใจไม่ไหว”

มือหนาลูบแก้มเนียนอย่างปลอบใจ มาร์คจับมือหนามาจูบและโน้มกายไปด้านหน้าเล็กน้อย มือบางค้ำลงบนหน้าท้องแกร่งของอีกคนก่อนจะขยับตัวขึ้นลงช้าๆด้วยความเจ็บ ท่าทางที่ไม่ประสีประสาทำเอายูคยอมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เขาแกล้งเด้งกายใส่มาร์คและนั่นทำเอาอีกคนร้องลั่น

“อ๊า!! อึก..อย่าแกล้งผม”

“อ่า..โทษที ฉันแค่ตื่นเต้นไปหน่อย”

“คุณยูคยอมขี้โกง”

มือบางพาดลงบนอกแกร่งก่อนจะขยับตัวเร็วขึ้น ร่างเล็กที่กำลังขยับอยู่บนกายของเขาทำเอายูคยอมต้องหลับตาพริ้มอย่างพอใจ มือหนารั้งเอวบางให้กดลงบนแก่นกายใหญ่จนมิดก่อนจะขยับกายสวนไปเบาๆ

เสียงหายใจถี่และหอบหนักที่ดังไปทั่วห้องทำเอาบรรยากาศในห้องร้อนรุ่มขึ้นทันตา ร่างหนาที่รั้งเอาร่างเล็กของคนอายุน้อยกว่าลงมานอนบนเตียงหลังใหญ่ กายใหญ่ที่ถาโถมเข้าใส่ร่างเล็กภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทำเอาห้องทั้งห้องตกอยู่ในห้วงสวาท มือบางสองข้างประคองใบหน้าหล่อของคนรักไว้แน่นและยกกายขึ้นมอบจุมพิตที่แสนหวานให้อีกคน

“อึก..อื้ออ คุณ...ยูคยอม..อ๊ะๆ”

“มาร์ค..ซี๊ด...มาร์ค”

“ผม..อึก...ผมรักคุณ..คนเดียว”

“ฉันก็รักนาย..มาร์คของฉัน”

เรี่ยวแรงทั้งหมดถูกถาโถมใส่อีกคนไม่ยั้ง ความสุขทั้งหมดกำลังถูกส่งให้อีกคน ยูคยอมกระตุกเกร็งกายและปล่อยความสุขทั้งหมดร่างเล็กที่นอนรอรับอยู่ใต้ร่างของเขา ร่างใหญ่ทรุดลงซบอกบาง มาร์คกอดร่างของอีกคนไว้แน่นและยกยิ้มอย่างพอใจ

“ผมรักคุณที่สุดเลยครับคุณยูคยอม”

“นี่เป็นแค่บทลงโทษแรกนะมาร์ค”

“หมายความว่า...”

“บทที่สองกำลังจะเริ่ม”

“ด..เดี๋ยวสิครับ! อ๊า!!”

และบทลงโทษของมาร์คก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง...

กลับหน้าหลักฟิค

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1406943&chapter=15

NC #ฟิคมิสเตอร์คิม Episode 12

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงห้องของจินยอง แจบอมไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง เขาดันร่างของจินยองติดกับกำแพงและมอบจูบที่แสนร้อนแรงให้กับอีกคน บดขยี้และขบกัดเสียจนจินยองรู้สึกเจ็บ แต่เขากลับยอมให้อีกคนทำตามที่ใจต้องการ เขารู้ดีว่ารสนิยมเรื่องเซ็กซ์ของแจบอมเป็นยังไง

เสื้อสูทราคาแพงของจินยองถูกถอดออกและขว้างทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกสวมใส่อยู่บนกายบางกลับถูกกระชากอย่างแรงจนราวดุมหลุดทั้งแผง แจบอมโน้มกายเข้าหาและขบกัดที่ไหล่บางเสียจนเป็นรอยฟันก่อนจะดูดแรงๆจนเป็นรอยช้ำม่วง ความเจ็บที่แจบอมสร้างไว้บนตัวของจินยองกลับทำให้จินยองรับรู้ว่าแจบอมกำลังมีความสุข มือบางสอดเข้ากลุ่มผมดำสลวยของอีกคนก่อนจะขยุ้มเบาๆราวกับระบายความเจ็บที่ได้รับ

แจบอมถอดเสื้อสูทของตัวเองทิ้งและอุ้มร่างบางของคนรักไปที่ห้องนอน เขาวางอีกคนลงบนเตียงและถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองทิ้ง เผยให้เห็นอกกว้างและกล้ามเนื้อที่แข็งแรง จินยองไม่ได้สัมผัสร่างกายนี้มานานกว่าเดือน เขายกกายขึ้นและคล้องคออีกคนให้กดจูบลงบนปากอิ่มที่ยังเจ็บอยู่ไม่น้อย แต่เขากลับเรียกร้องหาสัมผัสที่อีกคนมอบให้

“แจบอม..ผมคิดถึงคุณ”

“ผมก็คิดถึงคุณใจจะขาดแล้ว”

กางเกงสแล็กตัวบางถูกถอดออกโดยคนที่อยู่ด้านบน แจบอมถอดกางเกงตัวเองออกเช่นกัน เขารื้อหาของสำคัญในกระเป๋าเงินของเขา แต่จินยองกลับรั้งใบหน้าหล่อให้หันกลับมามองตน แววตาที่ราวกับเชิญชวนทำให้แจบอมต้องชะงัก

“ไม่ต้องใส่ถุงก็ได้”

“แต่คุณบอกว่ามัน..”

“วันนี้ผมอยากรับความรู้สึกทั้งหมดของคุณ”

จบประโยค ร่างบางก็ล้มตัวลงนอนราบกับเตียงและอ้าขาออกเล็กน้อยราวกับกำลังยั่วยวนเขา แจบอมโน้มกายเข้าหาและกดจูบปากอิ่มอย่างนึกหมั่นเขี้ยว ไม่มีการเบิกทาง ไม่มีคำว่าเล้าโลม แจบอมสอดใส่ความเป็นชายของตัวเองเข้าใส่จินยองอย่างแรงเสียจนอีกคนร้องไม่ออก ร่างใหญ่รั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้และเริ่มขยับกายอย่างเอาแต่ใจ

เซ็กซ์ที่ราวกับสัตว์ป่า ไร้ความอ่อนโยนและราวกับไม่มีความรักแต่กลับทำให้คนทั้งสองมีความสุข จินยองจิกเจ็บลงบนแขนของแจบอมพร้อมครวญครางด้วยความเจ็บที่ผสมปนเปไปด้วยความเสียวซ่าน ร่างใหญ่ที่ถาโถมกายเข้าหาร่างเล็กอย่างบ้าคลั่งกลับทำให้จินยองชอบที่จะได้เห็นแจบอมในมุมนี้ ในมุมที่แม้จะยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาแต่กลับมีเสน่ห์จนเขาไม่สามารถละสายตาได้

“อืมม..จินยอง...อ่าา”

เสียงต่ำที่พร่ำเรียกชื่อเขาทำให้ร่างกายของเขาสั่นระริกด้วยความพอใจ บ้าคลั่งแต่เร่าร้อน เจ็บปวดแต่สุขสม จินยองดันร่างอีกคนให้นั่งลงและเขาก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนกายใหญ่ ขยับตัวถาโถมใส่อีกคนด้วยความต้องการ ร่างสองร่างที่ร่วมรักกันบนเตียงใหญ่ทำให้อุณหภูมิของห้องนี้สูงขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ แจบอมรั้งร่างเล็กของจินยองเข้าหากายก่อนจะขยับกายถาโถมความต้องการใส่อีกคนจนร่างของจินยองแทบถลา

“อ๊ะๆๆ แจบอม...ผม...อ๊ะ...ไม่ไหว”

“อีกนิดจินยอง...อีกนิดนะ”

ความสุขก้าวข้ามมาจนถึงปลายทาง จินยองกอดคออีกคนแน่นและปล่อยกายให้อีกคนถาโถมเข้ามาราวกับสัตว์ร้าย ฟันคมขบกัดไหล่แคบอีกครั้งก่อนจะกระตุกกายปล่อยความต้องการทั้งหมดใส่ร่างเล็กที่สั่นไหวด้วยความเสียวซ่าน จินยองซบไหล่ลงบนบ่ากว้างของคนรักก่อนจะกระซิบเสียงแผ่วข้างหูอีกคน

“ผมรักคุณแจบอม”

“ผมก็รักคุณจินยอง”

ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงและบทเพลงรักของพวกเขาก็เริ่มต้นอีกครั้งด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย

กลับหน้านิยาย

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1406943&chapter=12

NC #ฟิคมิสเตอร์คิม Episode 10

ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของยูคยอมถูกวางลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซส์อย่างแผ่วเบา ร่างใหญ่ที่ขึ้นคร่อมอยู่ด้านบนเผยอกกว้างที่เปลือยเปล่า หน้าท้องและช่วงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทำเอาคนอายุน้อยกว่าอย่างมาร์คต้องหลบหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ยูคยอมเลื่อนมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของอีกคนและมองดูคนตัวเล็กที่ไม่ยอมหันมาสบตา

“มาร์ค..ไม่ต้องกลัว ฉันจะอ่อนโยนกับนายให้มากที่สุด”

“ผมไม่ได้กลัวนะ ผมก็แค่..อายนิดหน่อย”

ยูคยอมยกยิ้มให้กับความน่ารักที่แสนจะเย่อหยิ่งของมาร์ค กระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก มือใหญ่แหวกสาบเสื้อของมาร์คออกพร้อมลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบน สัมผัสที่ฉาบฉวยหากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนทำเอามาร์ครู้สึกผ่อนคลายกับสัมผัสที่ได้รับ มือหนาเลื่อนไปที่เอวบาง บีบคลึงหยอกล้อเบาๆพร้อมโน้มตัวลงจูบเบาๆที่ข้างแก้มของอีกคน

“น่ารักจนฉันชักจะหวงขึ้นมาซะแล้วสิ”

“คุณยูคยอม..”

“ฉันชอบนายนะมาร์ค”

น้ำเสียงอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความจริงใจทำเอาใจของมาร์คกระตุกวูบ เขายกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่งของอีกคน ซบใบหน้าหวานลงกับไหล่กว้างเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงซ่านของตัวเอง แต่ยูคยอมกลับรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวของมาร์ค

“ผม..ก็ชอบคุณ”

ยูคยอมยกยิ้มและจับแขนบางออกจากคอและกดลงบนเตียงใหญ่ ริมฝีปากหนากดลงบนกลีบปากบางของร่างบอบบางที่นอนเกร็งด้วยความเขินอาย สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากทำให้มาร์คใจสั่น ขบเม้ม บดคลึงเพียงเล็กน้อยราวกับหยอกล้อแต่แฝงไปด้วยความยั้งใจของร่างใหญ่ที่ไม่อยากรุนแรงกับอีกคน

ยูคยอมเลื่อนตัวลงต่ำ กดจูบไปตามไหล่บางและหน้าอกขาว หยอกล้อกับเม็ดลูกเกดสีน้ำตาลหวานที่ประดับอก ฟันคมขบกัดเพียงแผ่วเบาแต่กลับทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตัวโยน ยูคยอมปล่อยมือจากแขนบางและเปลี่ยนเป็นเอวคอด มาร์คยกมือขึ้นบีบบ่ากว้างของอีกคนและส่งเสียงครางเครือในลำคอ

“อื้ออ..อืมม”

เสียงครางแผ่วเบาแต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ดิบในกายของคนที่เป็นผู้ใหญ่ กางเกงสแลกสีดำที่สวมใส่อยู่บนกายของมาร์คถูกถอดออกและทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี ชั้นในสีขาวบางไม่อาจซ่อนความรู้สึกของมาร์คที่กำลังตื่นตัวได้เลย ยูคยอมยกยิ้มและรั้งเอาชั้นในซึ่งเป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของช่วงล่างออกพร้อมกับมองร่างเล็กที่หลบตาอย่างแสนอาย

“ไม่ต้องอาย..ฉันอยากเห็นทุกอย่างของนาย”

“แต่นี่มันน่าอายเกินไปนี่ครับ ผมกำลังมีอารมณ์ และคุณ..ก็กำลังจ้องมาที่ผมแบบนั้น”

“ฉันก็แค่อยากเก็บภาพที่สวยงามของนายเอาไว้เท่านั้นเอง”

ขาบางถูกยกขึ้นและร่างใหญ่ของยูคยอมก็เลื่อนลงต่ำ ปากหนากดจูบที่ต้นขาด้านในของอีกคนอย่างไม่รังเกียจ มาร์คไม่สามารถมองภาพนั้นได้เพราะมันน่าอายเกินไป สัมผัสจากริมฝีปากของอีกคนทำเอาอารมณ์ของมาร์คยิ่งพุ่งขึ้นสูง ริมฝีปากของยูคยอมเริ่มขยับเข้าใกล้จุดอันตรายมากขึ้น เขากดจูบลงบนจุดอ่อนไหวกลางกายของมาร์คก่อนจะมองหน้าพร้อมยกยิ้ม

“ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ”

ผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่พันรอบเอวของยูคยอมถูกปลดออกโดยมือใหญ่ของเขาเอง ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาปรากฏต่อหน้าคนอายุน้อยกว่า มาร์คเลิกลักหาจุดวางตาไม่ได้เพราะความเขินอายที่เกิดขึ้น ยูคยอมแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาของมาร์คและจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงซ่าน

“ฉันจะอ่อนโยนกับนายที่สุด”

“คุณยูคยอม..ผม..ผม.”

“ขอโทษนะ ต่อให้นายร้องไห้ขอร้องฉันให้หยุดตอนนี้ฉันก็ทำไม่ได้แล้วล่ะ”

ยูคยอมก้มลงกัดริมฝีปากอีกคนเบาๆก่อนจะสอดลิ้นเข้าโพรงปากเล็ก เกี่ยวตวัดลิ้นเล็กหยอกล้อเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย มือบางที่เคยวางอยู่บนอกของตัวเองด้วยความเขินอายถูกยกขึ้นมากอดเอวหนาของคนด้านบน ยูคยอมมอบจูบที่แสนหวานและอ่อนโยนให้มาร์คพร้อมกับที่กำลังพยายามสอดแทรกความเป็นชายเข้าร่างเล็กของอีกคน

“อึก..อื้ออ!!”

มือบางเปลี่ยนจากกอดเป็นจิกเกร็งเล็บลงบนร่างของอีกคน ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำให้ยูคยอมหยุดขยับกายแม้จะเข้าไปได้เพียงนิดเดียว ความใหญ่โตของอีกคนทำเอามาร์คต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บเสียดและเกร็งตัวอย่างลืมตัว ยูคยอมกดจูบย้ำๆที่ริมฝีปากของมาร์คก่อนจะลูบแก้มบางอย่างปลอบโยน

“อย่าเกร็งนะมาร์ค ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่ทำให้นายเจ็บ”

“ผม..ผมกลัว..มัน...เจ็บ”

“เชื่อใจฉันนะ”

มือบางถูกกอบกุมไว้ด้วยมือหนาของอีกคน มาร์คจ้องมองหน้าของยูคยอมก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันอีกครั้งและหยอกล้อกันเช่นเคย เมื่อรับรู้ได้ว่ามาร์คกำลังผ่อนตัวลง ยูคยอมก็ค่อยๆกดตัวเองเข้าหาอีกคนช้าๆ ความเจ็บที่เกิดขึ้นกำลังส่งผลให้มาร์คบีบมือของยูคยอมแน่น เมื่อเห็นว่าแก่นกายของตัวเองเข้าไปจนเกือบสุด ยูคยอมก็หยุดขยับกายผละริมฝีปากออกจากอีกคนช้าๆ

“ผม..ผม..”

“ฉันขอโทษนะมาร์ค เจ็บรึเปล่า”

“เจ็บ..แต่ผมทนได้ครับ”

มาร์คเอ่ยพร้อมกับดึงมือยูคยอมขึ้นมาถูแก้มตัวเองเบาๆ ท่าทางแสนน่ารักนั้นทำเอาใจของยูคยอมกระตุกถี่ เขาปล่อยมือจากมาร์คและยกขาบางขึ้นพาดบนข้อพับแขนตัวเองก่อนจะเริ่มขยับกายช้าๆ

ใจอยากบดขยี้แทบบ้า แต่เขาก็อยากถนอมเด็กคนนี้ให้ดีที่สุด

ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำให้ยูคยอมไม่สามารถขยับตัวได้มากนัก มาร์คเกร็งกายด้วยความเจ็บระคนเสียวโดยมีหมอนใบใหญ่เป็นที่ระบายความรู้สึกทั้งหมด เขาทั้งจิก ขย้ำเสียจนมันแทบขาด ยูคยอมโน้มกายลงกดจูบที่ข้างแก้มของมาร์คก่อนจะเอ่ยชิดริมหู

“ฉันไม่ทนแล้วนะมาร์ค”

สิ้นสุดเสียง เอวหนาก็ขยับเร็วขึ้นเสียจนมาร์คถลา ความเจ็บที่เกิดขึ้นกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ช่องทางด้านหลังกำลังคลายความเกร็งลงแต่กลับบีบรัดด้วยความรู้สึกดีแทน ร่างเล็กถูกรวบขึ้นกอดแนบอกพร้อมกับกดจูบที่ซอกคอขาวเสียจนเกิดรอยแดง ความรุนแรงที่เกิดขึ้นมากขึ้นทำเอามาร์คต้องส่งเสียงครางด้วยความสุข

“อ๊ะ..อื้ออ..คุณยู..คยอม..อ๊ะๆๆ”

“มาร์ค..อา...มาร์ค..”

ร่างสองร่างที่แนบชิดกันจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจและรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่อบอุ่น ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบแลกลิ้นกันอีกครั้ง ความร้อนแรงบนเตียงหลังใหญ่กำลังเพิ่มความรุนแรงมากขึ้น มือหนาจับแก่นกายเล็กและขยับมือขึ้นลงตามจังหวะการขยับตัวของตนเอง มาร์คกอดร่างใหญ่ของยูคยอมไว้แน่นและหลับตารับความรู้สึกสุขสมที่อีกคนกำลังมอบให้

“คุณยูคยอม..ผม...อา..ผมเสียว”

“มาร์ค..อีกนิดนะ..ฉันก็ไม่ไหวแล้ว”

ความสุขของทั้งสองกำลังเดินทางมาถึงปลายทาง ยูคยอมโน้มกายลงปล่อยร่างบางนอนลงบนเตียงและขยับกายถาโถมใส่อีกคนไม่ยั้งแรง ความรู้สึกทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้กับมาร์คที่แทบจะขาดสติ ยูคยอมขยับกายอีกไม่นานนัก ร่างของเขาก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยความสุขทั้งหมดใส่ร่างของอีกคนที่ปลดปล่อยมันออกมาเช่นกัน

ร่างใหญ่ก้มมองคนอายุน้อยกว่าที่นอนหอบด้วยความเอ็นดู เขาก้มลงซุกใบหน้าหล่อลงกับไหล่แคบของมาร์คและกดจูบเบาๆ มือบางยกขึ้นโอบรอบคอของยูคยอมและยกยิ้มอย่างพอใจ

“ผมชอบคุณที่สุดเลยครับคุณยูคยอม”

“ฉันก็ชอบนาย มาร์ค”

กลับหน้านิยาย

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1406943&chapter=10