เมื่อพูดจบ
ฮันกยองก็จัดการลุกขึ้นนั่งพร้อมกับขยับกายของเจ้าตัวเล็กมาวางบนตักโดยที่ปากอิ่มยังถูกชีวอนปิดไว้ด้วยมือหนา
ฮยอกแจพยายามดิ้นเพื่อให้ทั้งสองปล่อยแต่ด้วยความที่ตัวเล็กกว่าโขและเรี่ยวแรงก็ไม่มีพอจะสู้ไหวจึงไม่ได้มีผลอะไรกับสองพี่น้องนี้สักนิด
ชีวอนยื่นใบหน้าหล่อเข้าไปหาและเอานิ้วชี้แนบปากก่อนจะเอ่ยชิดใบหน้าหวาน
“อย่าดิ้นรนไปเลยครับตัวเล็ก
ยังไงวันนี้ก็ไม่รอดจากพวกพี่หรอก”
“อื้อ!!”
ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อมือหนาของฮันกยองกำลังล้วงเข้าไปในเสื้อนอนตัวบาง
มือเรียวปัดป้องฮันกยองข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็พยายามดึงมือชีวอนออกจากปาก
ฮันกยองยื่นใบหน้าเข้าไปหาใบหูเล็ก
เป่าลมใส่หูและสะกิดยอดอกที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อเนื้อบาง
“อื้ม!! อือ...อื้อ!!!”
“แข็งจังเลยนะตัวเล็ก”
“ฮื่ออออ”
“ดูท่าจะไม่ค่อยสะดวกนะ เอาอย่างนี้ดีกว่า”
ชีวอนว่าและจัดการดึงขาบางให้แยกออกจากกัน
ร่างหนาแทรกกลางเข้าหว่างขาเล็กและเอามือออกจากปากอิ่มก่อนจะแทนที่ด้วยริมฝีปากร้อนของตัวเอง
ฮยอกแจปล่อยมือจากมือหนาของฮันกยองและเปลี่ยนมาเป็นดันไหล่ของชีวอนแทน
ลิ้นร้อนเลียกลีบปากอิ่มก่อนจะสอดเข้าไปชิมความหวานของโพรงปากร้อนที่กำลังประหม่าเพราะไม่รู้ว่าจะปกป้องตัวเองอย่างไรดี
“อื้ม!! อือ...”
“รู้สึกดีใช่ไหม หืม?”
ฮันกยองถามเมื่อเสียงครางแผ่วกำลังดังออกมาจากลำคอ
ริมฝีปากของฮันกยองประกบลงที่ซอกคอขาว ขบเม้มจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ
ฮยอกแจผละมือข้างหนึ่งจากไหล่ของชีวอนมาพยายามปกปิดคอของตัวเอง
แต่ฮันกยองกลับจับมือที่ไร้เรี่ยวแรงนั้นออกและจูบเบาๆ
“อา...ย..อย่า....อื้อ”
“รู้สึกใช่ไหมครับตัวเล็ก บอกพี่สิว่ารู้สึกดี”
ชีวอนว่าพร้อมกับเลิกเสื้อของฮยอกแจขึ้นไปจนถึงคอ
ริมฝีปากร้อนครอบลงแทนที่มือของพี่ชาย เรียกเสียงครางหวานของร่างเล็กได้ไม่น้อย
“อ๊า!! ฮื่อออ ส..เสียว”
“อา..ตัวหอมจังเลยนะตัวเล็ก”
ฮันกยองว่าก่อนจะไล่ไปตามแนวสันหลังที่ไร้เนื้อผ้าบดบัง
ฮยอกแจสะดุ้งตัวโยนกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่กำลังถูกสองพี่น้องสั่งสอน
ร่างเล็กกระตุกเป็นระยะเมื่อมือหนาของฮันกยองสะกิดที่ยอดอกข้างหนึ่ง
ส่วนอีกข้างก็มีริมฝีปากและฟันคมของชีวอนปรนเปรอ
“ฮยอกแจครับ”
“หือออ” ฮยอกแจครางตอบฮันกยองที่เอ่ยชิดริมหู
มือหนาเลื่อนไปที่หน้าท้องแบนราบก่อนจะล้วงเข้าไปในกางเกงตัวบาง สะกิดโดนแก่นกายเล็กจนร่างบางสะดุ้ง
“อื้อออ”
“ฮยอกแจรู้ไหม? พี่ทงเฮมีแฟนแล้วนะครับ”
“อื้อออ รู้แล้ว...อ๊ะ! ย..อย่ากัดสิ”
ฮยอกแจตอบฮันกยองและหันไปต่อว่าชีวอนที่กัดยอดอกจนสะดุ้งเฮือก
ชีวอนเลื่อนไปจูบฮยอกแจและเอ่ยถาม
“แล้วทำไมไม่โกรธเจ้านั่นแบบที่โกรธพวกพี่บ้างล่ะครับ
หืม?”
“ก็...อื้อ! พี่คิบอม..เป็น...อ๊ะ! คนดี...อื้อออ”
ครางตอบแทบไม่ได้ศัพท์เมื่อมือหนาของฮันกยองกำลังลูบไล้ที่แก่นกายเล็กและกำจนรอบก่อนจะรูดขึ้นลงช้าๆ
ฮยอกแจเอื้อมมือไปกอดคอหนาของฮันกยองและถูกฮันกยองฉกชิงริมฝีปากอิ่มทันที
“แล้วพวกพี่ไม่ดีตรงไหน?”
ชีวอนถามพร้อมกับรั้งกางเกงตัวบางลง
ฮยอกแจที่สติกำลังพร่าเลือนยอมขยับกายให้มือหนารั้งชายกางเกงออกแต่โดยดี
“ก็ตรง...ที่..อื้อ...ขี้แกล้ง...ชอบ..ล้อ..แล้ว....อ๊ะ!
ชอบ..ฉวยโอกาส....แบบนี้..ไง”
“พี่จะบอกอะไรให้นะครับคนดี
จริงๆแล้วฮยอกแจไม่ได้หวงพี่ทงเฮหรอก แต่หวงพวกพี่ใช่ไหม?”
คำถามของฮันกยองทำเอาร่างเล็กต้องหันไปมองใบหน้าหล่อที่เกยอยู่บนไหล่
ฮันกยองยกยิ้มและกดจมูกโด่งลงบนแก้มนวล
ฮยอกแจหันหน้าหนีพร้อมใบหน้าที่แดงจัดก่อนจะสบตากับชีวอนที่กำลังกอดเอวเขาอยู่และยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้
“ย..อย่าพูดอะไรบ้าๆนะ”
“ไม่บ้าหรอกครับ ทำไมผู้ชายทุกคนที่เข้าหาทงเฮ
ฮยอกแจถึงไม่หวงล่ะครับ? แต่กับพวกพี่ฮยอกแจกลับหวงจนออกนอกหน้า
ฮยอกแจชอบพวกพี่ใช่ไหม?”
“ไม่ใช่...อื้อ!! ซะ..หน่อย”
ร่างเล็กยิ่งหน้าแดงมากขึ้นเมื่อไอ้ที่ตัวเองนั่งทับอยู่มันกำลังชูชันดันก้นอยู่จนรู้สึกได้
มือบางทั้งสองถูกชีวอนจับไว้และยื่นหน้าเข้าไปจูบก่อนจะยกยิ้มที่ทำเอาหัวใจของฮยอกแจกระตุก
ชีวอนซุกซอกคอด้านตรงข้ามกับพี่ชายก่อนที่ทั้งสองจะเอ่ยพร้อมกันชิดหูเล็ก
“พี่รักตัวเล็กนะครับ”
“ฮื่ออออ”
ร่างเล็กกระตุกอีกครั้งเมื่อลิ้นร้อนทั้งสองเลียที่ใบหูจนหน้าแดงเถือก
ฮยอกแจพยายามดึงเอาแขนของตัวเองกลับมาจากชีวอน
แต่ชีวอนก็จับไว้แน่นและก้มลงครอบครองยอดอกสีหวานอีกครั้ง
ฮันกยองเองก็เริ่มขยับมือที่กอบกุมแก่นกายเล็กของฮยอกแจจนร่างบางที่โดนกระตุ้นอารมณ์ทั้งบนและล่างสะดุ้งเฮือกจนต้องแอ่นอกหาปากของชีวอน
“อื้อ!!! อ๊า...อย่าทำ..พร้อมกัน....ฮ้า...อื้อออ”
“หึงพวกพี่ใช่ไหม?”
“รักพวกพี่สินะครับ”
ฮยอกแจที่โดนแกล้งได้แต่บิดเร่าไปมาบนร่างของฮันกยอง
แก่นกายใหญ่ที่กำลังดันกางเกงถูไถกับก้นเปลือยทำเอาเสียงทุ้มครางต่ำในลำคอ
ฮยอกแจเอี้ยวคอมองฮันกยองก่อนจะดึงมือมาจากชีวอนข้างหนึ่งและโอบคอฮันกยองไว้
ส่วนอีกข้างที่ชีวอนปล่อยก็ใช้จับไหล่หนาของชีวอนอีกครั้ง
“อื้อออ”
“บอกพวกพี่สิครับฮยอกแจ”
ชีวอนยังคงเร่งเร้าเอาคำตอบที่พวกเขาอยากได้ยิน
พวกเขารู้ดีว่าฮยอกแจชอบและรักพวกเขา เพียงแต่คิดว่าตัวเองหวงพี่ชายเท่านั้นเอง
“ม..ไม่...อื้มม”
“งั้นอย่าหาว่าพวกพี่ใจร้ายนะ”
“อ๊า!!!!”
ฮยอกแจครางลั่นบ้านเมื่อฮันกยองขยับมือรัวเร็วและปลายลิ้นของชีวอนก็รัวเร็วเช่นกัน
ร่างเล็กบิดเร้าราวกับจะขาดใจ
ร่างน้อยกระตุกเกร็งอย่างแรงก่อนจะปล่อยน้ำรักพุ่งเข้าตัวของชีวอนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ร่างเล็กหอบหายใจ หมดแรงอยู่บนอกของฮันกยอง ฮยอกแจยื่นมือไปเช็ดคราบที่เสื้อของชีวอนก่อนจะเอ่ยเสียงแหบ
“น..น้ำอะไร?”
“หืม?”
ทั้งสองแทบไม่เชื่อหูในสิ่งที่ฮยอกแจพูด
ร่างเล็กปรือตาและยกมือขึ้นเอาน้ำที่เปียกมือนั้นมาดม
ฮันกยองสบตากับชีวอนก่อนจะยกยิ้มให้กัน
ชีวอนกวาดน้ำรักของฮยอกแจจากเสื้อของตัวเองมาเลียและเอ่ยเสียงนุ่ม
“มันคือน้ำอสุจิไงครับคนดี”
“หืม? มันกินได้เหรอ?”
“ลองดูไหมล่ะครับ?”
ฮันกยองว่าพร้อมกับเอามือที่เปื้อนน้ำรักของฮยอกแจเข้าปากตัวเอง
ฮยอกแจมองสองพี่น้องตาแป๋วก่อนจะพยักหน้ารับ พี่น้องตระกูลชเวยกยิ้มและพยักหน้าให้กัน
ฮันกยองยกกายเล็กออกจากตัวและจัดการเปลื้องผ้าออกไป
เช่นเดียวกับชีวอนที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน
“ก..แก้ผ้าทำไม?”
ฮยอกแจถามด้วยใบหน้าที่แดงเรื่ออย่างน่าเอ็นดู
ฮันกยองนั่งลงตรงหน้าฮยอกแจและลูบใบหน้าหวานอย่างรักใคร่
ฮยอกแจสบตากับฮันกยองและเหลือบไปเห็นแก่นกายใหญ่จึงได้แต่หลับตาแน่นและพยายามหลบใบหน้าที่แดงจัดของตัวเอง
“ไม่ต้องอายหรอกตัวเล็ก จะทำตรงนี้ไหม?”
“ม..ไม่เอา”
“งั้นไปที่ห้องได้ไหมครับ?”
ฮันกยองถามพร้อมรอยยิ้มที่แสนเท่
น่าเจ็บใจตัวเองจริงๆที่ดันไปใจเต้นกับผู้ชายขี้แกล้งสองคนนี้ ฮยอกแจยอมรับนะว่าใจเต้นทุกครั้งที่สองคนนี้อยู่ใกล้ๆ
ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงัก ฮันกยองยกยิ้มและจัดการอุ้มร่างเล็กไปที่ชั้นสอง
ปล่อยให้น้องชายเก็บเสื้อผ้าทุกชิ้นตามมา
เมื่อไปถึงห้องของฮยอกแจ
เตียงนอนขนาดห้าฟุตก็ทำเอาสองพี่น้องยิ้มกว้าง
เพราะมันใหญ่พอที่จะรับขนาดตัวของพวกเขาสามคนได้
ฮันกยองวางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างถนอมก่อนที่จะขึ้นไปนั่งข้างๆกัน
ชีวอนเองก็ตามขึ้นไปประกบอีกข้าง ฮยอกแจได้แต่นั่งนิ่งและไม่รู้จะทำยังไงดี
“อ๊ะ!! จ..จับอะไรน่ะ!”
“ตัวเล็ก...กินน้ำพวกพี่ทีนะครับ”
“..งื้ออออ พวกคนบ้า! มัน..เขินนะ”
ฮยอกแจหน้าแดงทันทีที่ทั้งคู่จับมือไปคนละข้างและเอาวางลงบนแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่
พอชีวอนบอกว่าให้กินน้ำของพวกเขาเข้าไป
ฮยอกแจก็ได้แต่เขินหน้าแดงจนทั้งสองอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มไปคนละที
“น่ารักจังเลยน้าตัวเล็ก”
“รักตายแล้วเนี่ยตัวเล็กของพี่”
“อื้อออ”
ฮยอกแจหลับตาแน่นและปล่อยให้มืออยู่ในการควบคุมของทั้งสองพี่น้อง
มือบางขยับขึ้นลงตามการควบคุมของคนที่นั่งประกบข้าง
ฮันกยองจัดการซุกใบหน้าเข้าซอกคอขาวและกดจูบจนขึ้นรอยแดงอีกครั้ง ชีวอนเองก็เริ่มซุกใบหน้าลงที่หน้าอกบาง
เลียลูกกวาดสีหวานจนร่างเล็กสะดุ้ง
ฮันกยองและชีวอนปล่อยมือฮยอกแจและชีวอนก็ดึงฮยอกแจไปจูบก่อนจะเอ่ยเสียงแหบ
“ฮยอกแจครับ...อมให้พี่ที”
“หืม? มัน...ไม่แน่นคอเหรอ?”
“ค่อยๆก่อนก็ได้ครับ”
“...ก็ได้”
ฮยอกแจปล่อยมือจากแก่นกายของฮันกยองและเปลี่ยนท่าเป็นท่าคลานหมอบ
ซุกใบหน้าไปที่แก่นกายใหญ่ของชีวอน
มือเล็กขยับรูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะค่อยๆอ้าปากออกกว้างและครอบส่วนหัวของแก่นกายเข้าไปในปาก
“อื้ออ”
“อา..ร้อนชะมัดเลยตัวเล็ก”
“อืม..อื้อ!!! อ๊า!!
พ..พี่ฮัน...ทำอะ...อ๊า!! อะไร”
ฮยอกแจร้องลั่นทันทีที่รู้สึกถึงลิ้นร้อนที่กำลังสะกิดที่ช่องทางด้านหลัง
ฮันกยองบีบก้นมนและสอดลิ้นเข้าช่องทางหวาน
ฮยอกแจเผลอกำท่อนเนื้อของชีวอนแน่นจนร่างสูงขบกรามซี้ดปากจนต้องดึงใบหน้าหวานให้กลับมาสนใจตัวเอง
“ฮยอกแจครับ..อมต่อสิ”
“ต..แต่พี่ฮัน”
“นะครับคนดี...พี่ไม่ไหวแล้ว”
ทันทีที่ใบหน้าหล่อส่งสายตาอ้อนมาให้
คนตัวเล็กก็ใจอ่อนยวบ
ฮยอกแจก้มลงครอบครองแก่นกายหนาด้วยปากอีกครั้งและยอมปล่อยให้ฮันกยองสะกิดช่องทางรักแบบนั้น
นิ้วเรียวยาวของฮันกยองกำลังถูกแทนที่ด้วนลิ้น
นิ้วกลางสอดเข้าไปในช่องทางรักช้าๆจนร่างเล็กที่เพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้ถึงกับสะดุ้งกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย
“อื้อ!!! อ๊า!!!”
“อย่าเกร็งสิตัวเล็ก”
“จ..เจ็บจัง”
“เดี๋ยวพี่จะค่อยๆทำนะครับ อย่าเกร็งจนะคนดี”
ฮันกยองว่าและโน้มกายไปกดจูบที่ริมฝีปากอิ่ม ฮยอกแจพยักหน้ารับและกลับไปทำหน้าที่ต่อ
ลิ้นเล็กที่กำลังตวัดเลียแก่นกายใหญ่ของชีวอนทั้งๆที่ไม่ประสาแต่ชีวอนกลับมองว่ามันเซ็กซี่และน่ารักกว่าผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยนอนด้วย
มือหนาจับหัวเล็กของเด็กวัย 14 เข้าหาแก่นกายมากขึ้นก่อนจะครางเสียงต่ำ
“อือ..ฮยอกแจ...ดีครับ”
“อืมมมม”
“ชีวอน” ชีวอนลืมตามองพี่ชายที่ซ้อนหลังฮยอกแจอยู่พร้อมกับเลิกคิ้วเชิงถาม
ฮันกยองยกยิ้มและเอ่ยถามน้องชายที่กำลังได้รับการปรนเปรอจากร่างสวย
“ให้ฉันก่อนได้ไหม?”
“หึ! ตามสบายเลยพี่ชาย”
ชีวอนว่าพร้อมกับมองใบหน้าหวานที่กำลังพยายามจะเอาแก่นกายของเขาเข้าไปทั้งหมด
น้ำใสเหนียวหนืดที่ไหลไปตามมุมปากช่างดูน่ารักเสียจนอดที่จะกระแทกกายเข้าหาเบาๆไม่ได้
ด้านฮันกยองที่กำลังเตรียมด้านหลังของฮยอกแจให้พร้อมก็จัดการรูดแก่นกายตัวเองสองสามทีก่อนจะจ่อส่วนปลายที่ช่องทางด้านหลังของฮยอกแจ
จากนั้นก็ค่อยๆกดเข้าไปทีละนิด
“อื้อ!!!!! ฮื่อ...อื้ม!!!! อ๊า!!!! จ..เจ็บ....เจ็บ!!!”
“อา...อย่าเกร็งสิครับคนดี”
“ฮ..ฮยอกเจ็บ...ฮืออออ เจ็บ...”
“ชีวอน..ช่วยฉันที”
เมื่อได้ยินคำขอร้องจากพี่ชาย
ชีวอนก็เชยคางเล็กให้หันมาสบตาและกดจูบลงบนปากอิ่มที่กำลังเกร็งร่างกายจากอาการเจ็บเสียดที่ช่องทางด้านหลัง
ฮยอกแจค่อยๆยันกายขึ้นตามความสูงของชีวอนและกอดคอคนตรงหน้าพร้อมกับบดริมฝีปากเข้าหาอีกคนอย่างต้องการระบายความเจ็บ
ฮันกยองที่เห็นว่าฮยอกแจกำลังผ่อนคลายจึงกดเข้าไปอีกนิด
ร่างเล็กสะดุ้งและคลายจูบออกก่อนจะจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของชีวอน
“อื้อ!!”
“ไหวไหมตัวเล็ก?”
“ว..ไหว พี่..ฮันเข้า..มาเลย”
“ไม่เอา พี่จะรอให้เราผ่อนตัวเองมากกว่านี้ก่อน”
ฮันกยองว่าพร้อมกับกอดเอวเล็กและกดจูบที่แผ่นหลังบางอย่างหลงรัก
ชีวอนลูบใบหน้าหวานและเช็ดคราบน้ำตาให้ก่อนจะกดจูบริมฝีปากอิ่ม
ฮยอกแจที่รู้สึกได้รับความรักกำลังผ่อนกายให้อีกฝ่ายเข้ามาได้ง่ายขึ้น
ฮันกยองกดกายช้าๆจนเข้าไปสุดทาง
ฮยอกแจผละออกจากรสจูบแสนหวานก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่ทำเอาสองพี่น้องนิ่งอึ้ง
“ฮยอกรักพี่ฮันกับพี่วอนนะ”
“...”
“ฮยอกหวงพี่สองคน
ไม่อยากให้พี่ทงเฮแย่งไป...ฮยอกเห็นแก่ตัวเนอะ”
“ไม่หรอกครับคนดี พวกพี่ก็รักฮยอกนะ”
“อื้อออออ”
สิ้นสุดคำของชีวอน
แก่นกายใหญ่ของฮันกยองก็กระแทกเข้าหาร่างเล็กอย่างแรงจนร่างเล็กตัวโยนถลาเข้าหาชีวอน
ฮยอกแจเกาะไหล่ชีวอนแน่นโดยด้านหลังมีร่างของฮันกยองกำลังกระแทกกายเข้าหาเรื่อยๆ
ชีวอนขยับกายไปด้านหลังเล็กน้อยและฮยอกแจเองก็เลื่อนใบหน้าไปที่แก่นกายใหญ่ตรงหน้า
ใช้ปากครอบครองอีกครั้งและขยับหัวขึ้นลงตามแรงกระแทกที่ได้รับจากด้านหลัง
“อื้อออ”
“อา..อย่างนั้น...ดีครับฮยอกแจ”
“อ๊า...พี่ฮัน..”
“ฮยอกแจ....อา...แน่นสุดๆ”
เสียงครางระงมของทั้งสามดังไปทั่วห้องนอนกว้างของฮยอกแจ
ร่างเล็กที่ถูกกระแทกจากด้านหลังและปรนเปรออีกคนด้วยปากจากด้านหน้ากำลังมีความสุขจนเหมือนมัวเมา
ใบหน้าหวานกำลังเคลิ้มกับรสสัมผัสแปลกใหม่ที่สองพี่น้องมอบให้ ฮยอกแจขยับหัวเร็วขึ้นและแอ่นกายรับแรงกระแทกจากด้านหลังอย่างไม่ยอมให้ใครน้อยหน้าใคร
ชีวอนครางเสียงต่ำไม่ต่างจากฮันกยองที่กำลังจับเอวบางกระแทกไม่ยั้ง
ชีวอนขยับเอวเข้าหาปากของฮยอกแจรัวเร็วด้วยอารมณ์ที่มากล้นในอก
“อื้อออ อ๊า!!!! ส..เสียวจัง...ตรงนั้น...อื้อ!!”
ฮยอกแจครางลั่นเมื่อฮันกยองกระแทกโดนจุดกระสัน
ฮันกยองยกยิ้มและกระแทกเข้าไปเน้นๆจนฮยอกแจต้องครางเสียงดัง
ชีวอนดันแก่นกายเข้าปากฮยอกแจอีกครั้งและขยับกายเพื่อให้ตัวเองได้มีความสุขไปพร้อมกับทั้งคู่
ฮันกยองที่เริ่มทนไม่ไหวกระแทกกายเข้าไม่ยั้งและรัวเร็วจนฮยอกแจต้องบีบเกร็งร่างกาย
ชีวอนเองก็สวนกายเข้าปากฮยอกแจจนมาถึงขีดสุดของอารมณ์
ปลดปล่อยน้ำรักจำนวนมากเข้าปากของฮยอกแจพร้อมๆกับที่ฮันกยองปล่อยน้ำรักเข้าช่องทางสีสดของฮยอกแจ
“อื้ออออ”
“อา!!!”
เสียงครางที่ดังลั่นทำเอาร่างเล็กที่กลืนน้ำรักของชีวอนลงไปต้องทรุดฮวบลงกับเตียง
ร่างกายที่เคยขาวซีดตอนนี้แดงเรื่อไปด้วยแรงอารมณ์และรอยจูบจากทั้งสองพี่น้อง
ฮันกยองมองผลงานตัวเองก่อนจะก้มลงจูบที่สะโพกมนและเลื่อนไปกดจูบที่แก้มใส
“เก่งมากครับคนดี แต่ยังพักไม่ได้นะครับ
ชีวอนต้องต่อนะ”
“อืม...ฮยอกพร้อม”
เมื่อได้ฟังดังนั้น ทั้งสองพี่น้องก็สลับตำแหน่ง
ชีวอนยกสะโพกบางของร่างเล็กขึ้นมาให้พอดีกับแก่นกายของเขาที่เพิ่งปล่อยน้ำเข้าปากฮยอกแจไป
ชีวอนรูดรั้งแก่นกายสักพักก็กลับมาแข็งขันสู้มืออีกครั้ง ชีวอนสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางร้อน
กวาดเอาคราบคาวของฮันกยองออกบางส่วนและสวนกายเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊า!!!! ซี๊ด.....อา”
“ร้อนกว่าปากฮยอกแจอีกนะเนี่ย”
“อื้อ...อ๊าง!”
ฮยอกแจร้องเสียงหวานเมื่อแก่นกายของชีวอนกำลังกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง
ฮันกยองที่นั่งอยู่ตรงหน้าฮยอกแจก็เริ่มลูบใบหน้าหวานที่กำลังปริ่มไปด้วยความสุข
ฮยอกแจจับแก่นกายใหญ่ของฮันกยองไว้และส่งเข้าปากทันที
ฮันกยองยกยิ้มพอใจและลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดู
กิจกรรมรอบที่สองเริ่มร้อนแรงขึ้นเมื่อเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง
เสียงดูดดุนแก่นกายใหญ่จากปากอิ่มก็ดังแข่งไม่เบา ใบหน้าหวานที่น่าหลงใหลกำลังยินดีกับรสสวาทที่สองพี่น้องมอบให้
ชีวอนเอื้อมมือไปรูดรั้งแก่นกายเล็กที่กำลังสั่นระริกด้วยแรงกระแทกจากด้านหลัง
ฮยอกแจครางเสียงอือในลำคอและคายแก่นกายใหญ่ออกจากปากและใช้มือช่วยแทน
“อา...ฮยอก..ฮยอกรักพวกพี่จัง”
“พี่ก็รักฮยอกครับ”
“รักจนไปไหนไม่รอดแล้ว”
ฮยอกแจยิ้มกับคำพูดที่ได้ยิน
ปากร้อนครอบลงบนแก่นกายใหญ่อีกครั้งและเริ่มครางเครือในลำคอเมื่อแก่นกายของชีวอนกระแทกโดนจุดกระสัน
ฮยอกแจบีบรัดแท่งเนื้อร้อนของชีวอนจนชีวอนต้องขบกรามแน่น
ฮันกยองยันกายเป็นนั่งชันเข่าก่อนจะจับใบหน้าหวานไว้มั่นและกระแทกกายเข้าปากฮยอกแจเบาๆ
คนที่โดนกระแทกหน้ากระแทกหลังทำได้เพียงครางอือในลำคอ เมื่อความสุขมาถึงจุดสิ้นจุด
ฮยอกแจก็หลับตาแน่น
กรีดร้องในลำคอและปล่อยน้ำรักออกจากแก่นกายพร้อมกับบีบรัดความเป็นชายของชีวอนที่กำลังพุ่งเข้ากาย
และยังต้องรับน้ำคาวของฮันกยองที่ฉีดเข้าปากพร้อมๆกัน
“อือออ”
“แฮ่ก...อา..ฮยอกแจคนดี”
“เหนื่อยแล้วสินะครับ พอแค่นี้ก่อนนะ”
ฮันกยองว่าพร้อมกับดึงแก่นกายออกจากปากร้อน
น้ำรักที่กลืนไม่หมดไหลย้อยลงคางและเมื่อชีวอนดึงกายออกจากทางด้านหลัง
ร่างเล็กก็ทรุดฮวบลงกับเตียง ทิ้งกายนอนอย่างหมดแรง ฮันกยองล้มตัวนอนซ้อนท้ายฮยอกแจและชีวอนก็ล้มตัวนอนด้านหน้าก่อนจะโอบกอดร่างเล็กไว้ทั้งสองคน
“รักจังตัวเล็กคนนี้”
“รักทั้งคู่เหมือนกัน”
