มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของแบมแบมอย่างแรงจนเม็ดดุมหลุดออกทั้งหมด
ร่างกายขาวผ่องปรากฏให้อีกคนเห็นอย่างเปิดเผย
แบมแบมยกมือกระชับเสื้อตัวเองแน่นและใช้ขายันอีกคนให้ออกไปห่างๆ
“อย่าเข้ามานะ! ไอ้คนสารเลว!!”
“ปฏิเสธฉันให้ได้ตลอดล่ะแบมแบม
อย่ามาครวญครางเรียกร้องชื่อฉันตอนโดนกระแทกล่ะ”
มาร์คจับแขนทั้งสองข้างของแบมแบมออกจากการจับเสื้อ
รอยยิ้มเย็กยกขึ้นที่มุมปากก่อนที่ใบหน้าหล่อจะก้มลง
ใช้ฟันขาวงับยอดอกสีชมพูของแบมแบมผ่านเสื้อเชิ้ตที่ยังติดอยู่บนตัว ร่างบางสะดุ้งและพยายามดิ้นหนีการกระทำที่แสนน่ารังเกียจนี้
น้ำตาหยดใสไหลรินออกมาจากดวงตา มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความกลัว
หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความเกลียดชัง
“หึหึ ปากปฏิเสธ แต่ร่างกายซื่อตรงดีนี่นา
นมนี่จะแข็งสู้ปากฉันทำไม”
“ไอ้คนสารเลว..”
“จุ๊ๆ ไม่เอาอย่าว่าว่าที่สามีสิครับน้องแบม”
มือหนาจับที่เข็มขัดหนังและปลดมันออกจากกางเกงยีนส์ตัวโปรดของแบมแบม
ขาเล็กยกขึ้นถีบอีกคนแต่มาร์คกลับจับขาบางไว้แน่นและดึงกางเกงยีนส์ออกไปจากตัวอีกคน
เข็มขัดเส้นหนาถูกใช้แทนเชือกในการมัดแขนทั้งสองข้างของแบมแบม
มาร์คจับขาบางของแบมแบมอ้าออกและจ้องมองส่วนแข็งขืนที่ยังซุกซ่อนอยู่ในชั้นในตัวจิ๋ว
“รู้สึกเหมือนมันจะกำลังอึดอัดนะ”
“อย่ามายุ่งกับฉัน!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนสารเลว!!”
“จะดีเหรอ? นายกำลังทรมาณนะแบมแบม หึหึ”
ใบหน้าหล่อก้มลงซุกไซร้ที่แก่นกายเล็กของแบมแบม
จูบพรมไปทั่วส่วนนั้นและใช้ฟันขาวงับเบาๆ ร่างเล็กสะดุ้งจนตัวสั่น
หลับตาแน่นพร้อมหันหน้าหนีราวกับไม่ต้องการเห็นการกระทำที่แสนน่าเกลียดของคนตรงหน้า
มาร์คงับขอบกางเกงชั้นในของแบมแบมออกและจัดการดึงมันลง
เผยให้เห็นส่วนแข็งขืนที่กำลังชูชันเล็กน้อยด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้น
“น่ารักเชียว..สีชมพูซะด้วยสิ”
“อึก..หุบปาก คนสกปรก”
“นายนั่นแหละหุบปาก แบมแบม”
มาร์คจ้องมองอีกคนด้วยแววตาที่ไม่สบอารมณ์
เขายอมเล้าโลมขนาดนี้แต่เด็กคนนี้กลับเอาแต่ปฏิเสธเขา
ปกติเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครทั้งนั้น มีแต่อีกฝ่ายที่คอยปรนนิบัติเขา..ใช่
รวมถึงจินยองด้วย
ปากบางอ้าออกและครอบครองแก่นกายของแบมแบมเข้าไปจนสุดคอ
ร่างเล็กสะดุ้งตัวโยนเกร็งตัวแน่นพยายามใช้มือที่โดนมัดดันหันอีกคนให้ออกจากร่างกายของตัวเอง
ให้ตายเถอะ...นี่มันวันบ้าอะไรของแบมแบมกันนะ
“อ๊ะ..ออกไปนะ! ไม่!!!
ฮืออ”
“อือ..อึก..”
ไม่ฟังคำของแบมแบม
มาร์คขยับหัวเข้าออกช้าๆเพื่อเร้าอารมณ์ของอีกฝ่ายที่เอาแต่นอนร้องไห้และพยายามผลักไสเขา
ขาบางยกขึ้นยันบ่าแกร่งแรงๆแต่ก็ไม่อาจผลักไสอีกคนได้
แบมแบมนอนดิ้นไปมาด้วยความทรมาณปนสุขสมก่อนที่มาร์คจะผละออกมานั่งมอง
“ฮึก...คนสารเลว
คนแบบนายไม่ควรเกิดมาเป็นคนด้วยซ้ำ”
“หึหึ ด่าฉันเข้าไปแบมแบม
ยังไงซะวันนี้นายก็ต้องเป็นของฉัน”
มาร์คถอดกางเกงยีนส์ของตัวเองออกและจับแก่นกายใหญ่ออกมารูดช้าๆ
สายตาคมมองดูร่างเล็กที่เอาแต่หันหน้าหนีและร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด
เขาไม่ได้สนใจคนตัวเล็กแต่น้อย เขากลับหยิบกล่องที่พกติดตัวตลอดขึ้นมาและหยิบถุงยางอนามัยออกมาชิ้นหนึ่ง
“ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงเอง”
มาร์คฉีกซองถุงยางและจ้องมองแบมแบมที่ไม่คิดจะหันมาสนใจเขาสักนิด
เขาจ้องมองเด็กหัวรั้นตรงหน้าก่อนจะปาถุงยางอนามัยทิ้งและจับขาบางยกขึ้น ขยับตัวเข้าไปใกล้และจับแก่นกายใหญ่กดเข้าที่ช่องทางรักของแบมแบมช้าๆ
“อ๊ะ..อ๊า!!!”
แบมแบมร้องลั่นรถเมื่อส่วนแข็งขืนกำลังพยายามรุกล้ำเข้ามาในร่างกายของเขา
ร่างเล็กดิ้นหนีพร้อมกับขยับตัวหลบหลีกการกระทำแสนโสมมของอีกคน
มาร์คจับขาแบมแบมไว้แน่นและกลั้นใจกระแทกกายเข้าไปทีเดียวจนสุด ร่างเล็กสะดุ้งโหยง
เบิกตากว้างด้วยความเจ็บ เลือดสีสดไหลออกจากช่องทางสีสวยเพราะฉีกขาด
มาร์คค้ำตัวเองไว้กับเบาะรถข้างกายแบมแบมก่อนจะหอบหายใจเบาๆ
“อา..ฉันไม่เคยทำกับใครแบบไม่ใส่ถุงนะ
นายเป็นคนแรก..แถมยังแน่นสุดๆ”
ไร้เสียงตอบรับจากร่างเล็ก มีเพียงใบหน้าที่เหมือนจะช็อคจากการกระทำแสนอุกอาจของมาร์คและลมหายใจที่ติดขัดกับเนื้อตัวที่สั่นเทา
มาร์คมองร่างเล็กตรงหน้าก่อนจะยกยิ้มพอใจและขยับตัวเล็กน้อยด้วยความขัดที่จุดเชื่อมต่อกันและกัน
“อึก..แน่นชะมัด”
“ฮึก..ฮือ..พี่คุณ”
เมื่อตั้งสติได้ ร่างเล็กก็ร้องไห้พร้อมกับพร่ำเรียกหาพี่ชายของตัวเอง
มาร์คจับเอวบางไว้แน่นและขยับกายเร็วขึ้น
เลือดที่ไหลรินเป็นเสมือนน้ำหล่อลื่นอย่างดี
แบมแบมยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองและร้องไห้ออกมาอย่างไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไป
“ฮึก..ฮืออ ไอ้คนสารเลว”
“อา..แบมแบม”
“อ๊ะ..อื้ออ ฮืออ”
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังคล้อยตามอารมณ์ของอีกฝ่าย
คนหน้าหวานก็ปล่อยโฮออกมาราวกับกำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเอง
มาร์คหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและอัดวีดีโอการกระทำของตัวเอง เขาวางโทรศัพท์ไว้ที่ข้างตัวและจัดการกระแทกร่างเล็กอย่างแรงจนรถสั่นไปทั้งคัน
“อืมม อา..แบมแบม..ซี๊ดด”
“อึก..ฮืออ อ๊ะ..อา..อย่า”
มือบางยกขึ้นปิดปากตัวเองที่ส่งเสียงน่ารังเกียจออกมา
มาร์คยกยิ้มราวกับพอใจในสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะเร่งจังหวะในการกระแทกแรงขึ้นอีก
แบมแบมดิ้นไปมาราวกับคนขาดสติ เขาไม่อยากรู้สึกดีกับการกระทำแบบนี้
การกระทำที่ทั้งผิดทั้งน่าเกลียด
แบมแบมเลื่อนมือไปดันหน้าท้องอีกคนไว้พร้อมกับมองอีกคนทั้งน้ำตาเพื่อขอร้องให้อีกคนหยุด
“ฮึก..พอ...แล้ว”
“อืมม ไม่เอาน่า..กำลังสนุกเลย..อา”
มาร์คจับแขนบางยกขึ้นเหนือหัว
ริมฝีปากบางกดจูบกับริมฝีปากอิ่มเบาๆ ลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากร้อน หยอกล้อลิ้นเล็กที่กำลังพยายามหนีและผละออกมาไซร้คอ
กดจูบแรงๆจนเป็นรอยในขณะที่เอวหนาก็ไม่ได้หยุดขยับแม้แต่น้อย
“จะเสร็จแล้ว...อีกนิด..อา”
“ฮึก..ไม่..ไหว...พอ”
ร้องไม่เป็นภาษาแต่ก็พยายามบอกให้อีกคนหยุด
มาร์คยังคงขยับเอวไปเรื่อยๆจนกระทั่งปลดปล่อยความต้องการออกมาใส่ร่างกายอีกคน
แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อยและสติที่มีอยู่ก็ค่อยๆจางหายไป
ร่างกายหมดแรง..จิตใจโดนทำร้ายและความรู้สึกที่มีตอนนี้คงมีแต่คำว่า...เกลียด
