ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของยูคยอมถูกวางลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซส์อย่างแผ่วเบา
ร่างใหญ่ที่ขึ้นคร่อมอยู่ด้านบนเผยอกกว้างที่เปลือยเปล่า หน้าท้องและช่วงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทำเอาคนอายุน้อยกว่าอย่างมาร์คต้องหลบหน้าอย่างช่วยไม่ได้
ยูคยอมเลื่อนมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของอีกคนและมองดูคนตัวเล็กที่ไม่ยอมหันมาสบตา
“มาร์ค..ไม่ต้องกลัว
ฉันจะอ่อนโยนกับนายให้มากที่สุด”
“ผมไม่ได้กลัวนะ
ผมก็แค่..อายนิดหน่อย”
ยูคยอมยกยิ้มให้กับความน่ารักที่แสนจะเย่อหยิ่งของมาร์ค
กระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก
มือใหญ่แหวกสาบเสื้อของมาร์คออกพร้อมลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบน
สัมผัสที่ฉาบฉวยหากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนทำเอามาร์ครู้สึกผ่อนคลายกับสัมผัสที่ได้รับ
มือหนาเลื่อนไปที่เอวบาง
บีบคลึงหยอกล้อเบาๆพร้อมโน้มตัวลงจูบเบาๆที่ข้างแก้มของอีกคน
“น่ารักจนฉันชักจะหวงขึ้นมาซะแล้วสิ”
“คุณยูคยอม..”
“ฉันชอบนายนะมาร์ค”
น้ำเสียงอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความจริงใจทำเอาใจของมาร์คกระตุกวูบ
เขายกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่งของอีกคน ซบใบหน้าหวานลงกับไหล่กว้างเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงซ่านของตัวเอง
แต่ยูคยอมกลับรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวของมาร์ค
“ผม..ก็ชอบคุณ”
ยูคยอมยกยิ้มและจับแขนบางออกจากคอและกดลงบนเตียงใหญ่
ริมฝีปากหนากดลงบนกลีบปากบางของร่างบอบบางที่นอนเกร็งด้วยความเขินอาย
สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากทำให้มาร์คใจสั่น ขบเม้ม
บดคลึงเพียงเล็กน้อยราวกับหยอกล้อแต่แฝงไปด้วยความยั้งใจของร่างใหญ่ที่ไม่อยากรุนแรงกับอีกคน
ยูคยอมเลื่อนตัวลงต่ำ
กดจูบไปตามไหล่บางและหน้าอกขาว หยอกล้อกับเม็ดลูกเกดสีน้ำตาลหวานที่ประดับอก
ฟันคมขบกัดเพียงแผ่วเบาแต่กลับทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตัวโยน
ยูคยอมปล่อยมือจากแขนบางและเปลี่ยนเป็นเอวคอด
มาร์คยกมือขึ้นบีบบ่ากว้างของอีกคนและส่งเสียงครางเครือในลำคอ
“อื้ออ..อืมม”
เสียงครางแผ่วเบาแต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ดิบในกายของคนที่เป็นผู้ใหญ่
กางเกงสแลกสีดำที่สวมใส่อยู่บนกายของมาร์คถูกถอดออกและทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี
ชั้นในสีขาวบางไม่อาจซ่อนความรู้สึกของมาร์คที่กำลังตื่นตัวได้เลย
ยูคยอมยกยิ้มและรั้งเอาชั้นในซึ่งเป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของช่วงล่างออกพร้อมกับมองร่างเล็กที่หลบตาอย่างแสนอาย
“ไม่ต้องอาย..ฉันอยากเห็นทุกอย่างของนาย”
“แต่นี่มันน่าอายเกินไปนี่ครับ
ผมกำลังมีอารมณ์ และคุณ..ก็กำลังจ้องมาที่ผมแบบนั้น”
“ฉันก็แค่อยากเก็บภาพที่สวยงามของนายเอาไว้เท่านั้นเอง”
ขาบางถูกยกขึ้นและร่างใหญ่ของยูคยอมก็เลื่อนลงต่ำ
ปากหนากดจูบที่ต้นขาด้านในของอีกคนอย่างไม่รังเกียจ
มาร์คไม่สามารถมองภาพนั้นได้เพราะมันน่าอายเกินไป สัมผัสจากริมฝีปากของอีกคนทำเอาอารมณ์ของมาร์คยิ่งพุ่งขึ้นสูง
ริมฝีปากของยูคยอมเริ่มขยับเข้าใกล้จุดอันตรายมากขึ้น
เขากดจูบลงบนจุดอ่อนไหวกลางกายของมาร์คก่อนจะมองหน้าพร้อมยกยิ้ม
“ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ”
ผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่พันรอบเอวของยูคยอมถูกปลดออกโดยมือใหญ่ของเขาเอง
ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาปรากฏต่อหน้าคนอายุน้อยกว่า
มาร์คเลิกลักหาจุดวางตาไม่ได้เพราะความเขินอายที่เกิดขึ้น
ยูคยอมแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาของมาร์คและจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงซ่าน
“ฉันจะอ่อนโยนกับนายที่สุด”
“คุณยูคยอม..ผม..ผม.”
“ขอโทษนะ
ต่อให้นายร้องไห้ขอร้องฉันให้หยุดตอนนี้ฉันก็ทำไม่ได้แล้วล่ะ”
ยูคยอมก้มลงกัดริมฝีปากอีกคนเบาๆก่อนจะสอดลิ้นเข้าโพรงปากเล็ก
เกี่ยวตวัดลิ้นเล็กหยอกล้อเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย
มือบางที่เคยวางอยู่บนอกของตัวเองด้วยความเขินอายถูกยกขึ้นมากอดเอวหนาของคนด้านบน
ยูคยอมมอบจูบที่แสนหวานและอ่อนโยนให้มาร์คพร้อมกับที่กำลังพยายามสอดแทรกความเป็นชายเข้าร่างเล็กของอีกคน
“อึก..อื้ออ!!”
มือบางเปลี่ยนจากกอดเป็นจิกเกร็งเล็บลงบนร่างของอีกคน
ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำให้ยูคยอมหยุดขยับกายแม้จะเข้าไปได้เพียงนิดเดียว
ความใหญ่โตของอีกคนทำเอามาร์คต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บเสียดและเกร็งตัวอย่างลืมตัว
ยูคยอมกดจูบย้ำๆที่ริมฝีปากของมาร์คก่อนจะลูบแก้มบางอย่างปลอบโยน
“อย่าเกร็งนะมาร์ค
ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่ทำให้นายเจ็บ”
“ผม..ผมกลัว..มัน...เจ็บ”
“เชื่อใจฉันนะ”
มือบางถูกกอบกุมไว้ด้วยมือหนาของอีกคน
มาร์คจ้องมองหน้าของยูคยอมก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันอีกครั้งและหยอกล้อกันเช่นเคย
เมื่อรับรู้ได้ว่ามาร์คกำลังผ่อนตัวลง ยูคยอมก็ค่อยๆกดตัวเองเข้าหาอีกคนช้าๆ
ความเจ็บที่เกิดขึ้นกำลังส่งผลให้มาร์คบีบมือของยูคยอมแน่น
เมื่อเห็นว่าแก่นกายของตัวเองเข้าไปจนเกือบสุด
ยูคยอมก็หยุดขยับกายผละริมฝีปากออกจากอีกคนช้าๆ
“ผม..ผม..”
“ฉันขอโทษนะมาร์ค
เจ็บรึเปล่า”
“เจ็บ..แต่ผมทนได้ครับ”
มาร์คเอ่ยพร้อมกับดึงมือยูคยอมขึ้นมาถูแก้มตัวเองเบาๆ
ท่าทางแสนน่ารักนั้นทำเอาใจของยูคยอมกระตุกถี่ เขาปล่อยมือจากมาร์คและยกขาบางขึ้นพาดบนข้อพับแขนตัวเองก่อนจะเริ่มขยับกายช้าๆ
ใจอยากบดขยี้แทบบ้า
แต่เขาก็อยากถนอมเด็กคนนี้ให้ดีที่สุด
ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำให้ยูคยอมไม่สามารถขยับตัวได้มากนัก
มาร์คเกร็งกายด้วยความเจ็บระคนเสียวโดยมีหมอนใบใหญ่เป็นที่ระบายความรู้สึกทั้งหมด
เขาทั้งจิก ขย้ำเสียจนมันแทบขาด
ยูคยอมโน้มกายลงกดจูบที่ข้างแก้มของมาร์คก่อนจะเอ่ยชิดริมหู
“ฉันไม่ทนแล้วนะมาร์ค”
สิ้นสุดเสียง
เอวหนาก็ขยับเร็วขึ้นเสียจนมาร์คถลา
ความเจ็บที่เกิดขึ้นกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ช่องทางด้านหลังกำลังคลายความเกร็งลงแต่กลับบีบรัดด้วยความรู้สึกดีแทน
ร่างเล็กถูกรวบขึ้นกอดแนบอกพร้อมกับกดจูบที่ซอกคอขาวเสียจนเกิดรอยแดง
ความรุนแรงที่เกิดขึ้นมากขึ้นทำเอามาร์คต้องส่งเสียงครางด้วยความสุข
“อ๊ะ..อื้ออ..คุณยู..คยอม..อ๊ะๆๆ”
“มาร์ค..อา...มาร์ค..”
ร่างสองร่างที่แนบชิดกันจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจและรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่อบอุ่น
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบแลกลิ้นกันอีกครั้ง
ความร้อนแรงบนเตียงหลังใหญ่กำลังเพิ่มความรุนแรงมากขึ้น
มือหนาจับแก่นกายเล็กและขยับมือขึ้นลงตามจังหวะการขยับตัวของตนเอง
มาร์คกอดร่างใหญ่ของยูคยอมไว้แน่นและหลับตารับความรู้สึกสุขสมที่อีกคนกำลังมอบให้
“คุณยูคยอม..ผม...อา..ผมเสียว”
“มาร์ค..อีกนิดนะ..ฉันก็ไม่ไหวแล้ว”
ความสุขของทั้งสองกำลังเดินทางมาถึงปลายทาง
ยูคยอมโน้มกายลงปล่อยร่างบางนอนลงบนเตียงและขยับกายถาโถมใส่อีกคนไม่ยั้งแรง
ความรู้สึกทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้กับมาร์คที่แทบจะขาดสติ ยูคยอมขยับกายอีกไม่นานนัก
ร่างของเขาก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยความสุขทั้งหมดใส่ร่างของอีกคนที่ปลดปล่อยมันออกมาเช่นกัน
ร่างใหญ่ก้มมองคนอายุน้อยกว่าที่นอนหอบด้วยความเอ็นดู
เขาก้มลงซุกใบหน้าหล่อลงกับไหล่แคบของมาร์คและกดจูบเบาๆ มือบางยกขึ้นโอบรอบคอของยูคยอมและยกยิ้มอย่างพอใจ
“ผมชอบคุณที่สุดเลยครับคุณยูคยอม”
“ฉันก็ชอบนาย
มาร์ค”
กลับหน้านิยาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น