มาร์คอุ้มแบมแบมเข้าไปในห้องของคนตัวเล็กและจัดวางร่างของอีกคนลงบนเตียง
แบมแบมขยับตัวหนีทันทีที่ถูกปล่อยจากอ้อนแขน
แต่มาร์คก็ไวกว่าด้วยการคว้าข้อขาของแบมแบมไว้และรั้งตัวอีกคนเข้ามาใกล้ตัว
“จะหนีไปไหน หื้ม?”
“ปล่อยนะ! อย่ามาจับตัวผม”
“ไม่ทรมาณรึไง ห้ะ? เหงื่อออกชุ่มเชียว
ไหนบอกพี่สิว่าเป็นอะไร”
ท่าทางแสนใจดีแต่กลับแฝงไปด้วยความชั่วที่แบมแบมมองออกทำให้แบมแบมยิ่งขยับตัวหนี
มาร์คปล่อยขาของอีกคนและเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออก
มองร่างเล็กที่เริ่มหายใจติดขัดและเหงื่อชุ่มจากแรงอารมณ์ที่ประทุจากข้างใน
มาร์คเดินเข้าไปหาแบมแบมที่นั่งขดตัวชิดกำแพงก่อนจะลูบแก้มเนียนเบาๆ
“จะทรมาณตัวเองไปทำไม หื้ม?
มามีความสุขกับพี่ดีกว่า”
“ไอ้คนสารเลว! พี่มันเลวที่สุด! อ๊า!!”
แบมแบมร้องครางเสียงดังเมื่อมาร์คจับที่ส่วนกลางลำตัวและบีบเบาๆ
หากแต่เพราะฤทธิ์ยาทำให้ร่างกายตอบสนองค่อนข้างรุนแรง
แบมแบมเกาะแขนแกร่งของอีกคนและเงยหน้ามองด้วยแววตาและสีหน้าที่เย้ายวน
แม้จะไม่ได้ตั้งใจแต่มาร์คกลับชอบสีหน้านั้น..สีหน้าที่ยินยอมเขาทุกอย่าง
“เป็นอะไรไปครับแบมแบม”
“ปล่อย..”
“หึหึ”
มาร์คจัดการกดร่างบางลงกับเตียงและปลดกระดุมเสื้อของแบมแบมออก
แน่นอนว่าแบมแบมเองก็ขัดขืน
แต่เพราะร่างกายที่โดนฤทธิ์ยาทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน
มาร์คเปิดเสื้อตัวบางของแบมแบมออกกว้างและจ้องมองด้วยแววตาประกาย
“สวยชะมัด
ครั้งก่อนที่ทำไม่ทันสังเกตเลยนะว่าน้องแบมแบมมีร่างกายที่วิเศษขนาดนี้”
“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะไอ้คนสารเลว!!”
“ไม่เอาน่า
หน้าอกตั้งเชิญชวนให้พี่กินขนาดนี้แล้วยังจะให้ปล่อยอีกเหรอ?”
“อึก..ออกไป!!”
มาร์คยกยิ้มก่อนจะก้มลงดูดดึงยอดอกสีหวานของแบมแบม
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ อุณหภูมิในร่างกายร้อนรุ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด
แบมแบมหอบหายใจและพยายามผลักดันอีกคนให้ออกไปห่างๆ
“อย่า..หยุดนะ”
“เฉยๆน่า”
มาร์คจับแขนทั้งสองข้างของแบมแบมกดลงกับเตียงและใช้ลิ้นลากไปตามร่างกายของอีกคน
แบมแบมกำหมัดแน่นและปิดปากพยายามไม่ให้เสียงมันเล็ดลอดออกมา
ในใจปฏิเสธสิ่งที่คนสารเลวตรงหน้ากำลังทำ
แต่ร่างกายกลับตอบสนองทุกครั้งที่ปลายลิ้นของมาร์คสัมผัสโดน มาร์คยกยิ้มก่อนจะยกกายขึ้นมองอีกคนที่นอนตัวสั่นอยู่บนเตียงและลูบหน้าท้องเนียนเบาๆ
“เป็นอะไรไป ทำไมร่างกายตอบสนองดีจัง”
“สาบานว่าถ้าไม่มียานรกนั่น
ผมจะไม่มีวันมีอารมณ์กับคนสารเลวแบบพี่เด็ดขาด!!”
“งั้นเหรอ?
ถ้าอย่างงั้น..วันนี้พี่ขอเต็มที่เลยได้ไหม?”
“อึก..สารเลว”
มาร์คจัดการถอดกางเกงของแบมแบมออกและโดนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี
แก่นกายเล็กที่ชูชันเพราะฤทธิ์ยาปรากฏให้มาร์คเห็นอย่างชัดเจน
ร่างสูงยกยิ้มและจับแก่นกายเล็กรูดขึ้นลงเบาๆ แบมแบมเกร็งร่างกายและหันหน้าหนีการกระทำของมาร์ค
“หึหึ น่ารักเชียว
ทำไมวันนี้อารมณ์น้องแบมมาง่ายจัง”
“หุบปากซะที! อ๊า!!!”
มาร์คขยับมือเร็วขึ้นเมื่อเด็กน้อยเริ่มจะหยาบคาย
แบมแบมดิ้นรนไปมาอย่างทรมาณก่อนที่มาร์คจะหยุดมือและยกยิ้มราวกับผู้ชนะ
แบมแบมจ้องมองอีกคนด้วยแววตาที่ปริ่มไปด้วยหยาดน้ำ
มาร์คกระตุกยิ้มก่อนจะลดตัวลงและทำในสิ่งที่แบมแบมไม่คาดคิด
“อ๊า!! พ..พี่มาร์คทำอะไร อย่านะ! หยุด!!”
“อืม..”
ปากบางจัดการอมแก่นกายเล็กของแบมแบมเข้าไปอย่างไร้ท่าทางรังเกียจ
แบมแบมได้แต่พยายามขยับตัวหนีการกระทำนั้นเพราะมันไม่สมควร มาร์คกลับรั้งสะโพกบางไว้และขยับหัวขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ
แบมแบมยกมือขึ้นปิดปากแน่นและใช้มืออีกข้างดันหัวของมาร์คออก
“อื้อ!! อ๊า..อย่า..พี่มาร์ค!”
“หึหึ
พี่รู้ว่าตอนนี้แบมแบมกำลังต้องการมากใช่ไหม?”
“..”
ไร้ซึ่งคำตอบเพราะมันเรื่องจริง
ร่างกายของแบมแบมร้อนรุ่มจนแทบจะระเบิด เขาทรมาณแต่ไม่อยากบอกให้คนตรงหน้ารู้ มาร์คยกยิ้มและขึ้นคร่อมอีกคนก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้
แบมแบมจ้องมองอีกคนด้วยแววตาที่ยังคงก้าวร้าว
มาร์คลูบใบหน้าหวานของแบมแบมก่อนจะถาม
“ไม่อยากปลดปล่อยเหรอ?”
“อยาก..แต่ไม่อยากทำกับพี่”
“ทำไมล่ะ? หื้ม? ไม่สนุกเหรอ?”
“ไม่สักนิด อีกอย่าง..ผมเกลียดพี่”
“หึหึ เกลียดให้สุดล่ะ”
มาร์คจับขาบางของแบมแบมยกขึ้นพร้อมกับถอดกางเกงของตัวเอง
มือหนารูดแก่นกายใหญ่ของตัวเองช้าๆก่อนจะจัดการสอดเข้าช่องทางรักของแบมแบม
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ มือบางจิกที่ไหล่หนาและเกร็งไปทั้งร่าง
มาร์คยกยิ้มและกดจูบปากอิ่มเบาๆก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว
“ผ่อนคลายสิครับแบมแบม อย่าเกร็งสิ หื้ม?
ทำไมเหรอ? ไม่ชินกับของพี่รึไง”
“หุบ..ปาก อ๊า!!!”
ร่างบางร้องลั่นเมื่อมาร์คจัดการกระแทกกายเข้าไปทีเดียวจนสุด
แบมแบมเบิกตากว้างหายใจติดขัดด้วยความเจ็บและจุก
มาร์คขยับตัวเข้าไปช้าๆและยันตัวเองขึ้นนั่ง
จับขาบางทั้งสองอ้ากว้างและขยับกายเบาๆ
แบมแบมใช้หมอนเป็นที่ระบายความเจ็บปวดที่กำลังได้รับ
เขาปล่อยให้น้ำตามันไหลอาบแก้มเพราะร่างกายของเขากำลังเรียกร้องหาคนตรงหน้า
“อึก..อื้อ! อา..อือ”
“อืม..เสียงหวานมากแบมแบม
เรียกชื่อพี่หน่อยได้ไหม?”
“ฝัน..ไปเหอะ..อา”
แบมแบมปัดป่ายมือไปทั่วเพราะความเจ็บเริ่มจะแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน
มาร์คยกขาบางขึ้นพาดบ่าและกดจูบแรงๆจนเกิดรอยช้ำ
แบมแบมกัดฟันแน่นพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองไม่ให้หลุดออกมา
แต่ร่างกายกลับทรยศหัวใจ..เสียงแห่งความสุขสมของเขาดังออกมาแทบทุกครั้งที่มาร์คถาโถมกายเข้าใส่
เสียงเตียงเหล็กที่ขยับตามแรงกระทำของสองร่างบนเตียงทำให้มาร์คต้องยกยิ้มพอใจ
ใบหน้าหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสม เขาก้มลงมอบจูบบางเบาให้กับแบมแบม
แต่ร่างเล็กกลับยกมือตบเข้าที่ใบหน้าหล่อของเขาอย่างแรงจนหน้าหัน
“คนสารเลว”
“หึ!”
มาร์คจับขาบางของแบมแบมอ้าออกกว้างและจัดการกระแทกกายเข้าหารัวแรงเสียจนแบมแบมตั้งตัวไม่ทัน
แก่นกายใหญ่ที่ขยับเข้าออกในร่างกายทำให้แบมแบมแทบบ้า
ยิ่งฤทธิ์ยาออกมาตามแรงที่มาร์คส่งมอบให้ เขายิ่งอยากหายไปจากตรงนี้ น้ำตาหยดใสไหลรินออกมาไม่หยุด
มาร์คแลบลิ้นเลียปากตัวเองก่อนจะยกยิ้มราวกับซาตาน
“หึหึ สวย..อา..สีหน้าแบบนั้นแหละแบมแบม
สุดยอดเลย”
“อ๊า! ไม่นะ..ฮือ! หยุด!!!”
“ไม่มีวัน..ฉันจะทำจนกว่าจะพอใจ ซี๊ด..”
“ฮึก...อ๊า...ฮืออ”
มือบางปิดใบหน้าที่เอาแต่ร้องไห้ของตัวเองเอาไว้ ให้ตาย..นี่มันเรื่องบ้าอะไร
ทำไมเขาต้องมารู้จักกับผู้ชายคนนี้ ทำไมชีวิตเขาต้องมาเจอเรื่องสารเลวพรรค์นี้ด้วย!!
“อืม..ใกล้แล้วรึไง รัดแน่นเชียว”
“อึก..อย่า..ไม่นะ..อ๊า!!!!”
ร่างบางกระตุกรุนแรงพร้อมกับปล่อยน้ำรักออกมาจำนวนมาก
มาร์คยกยิ้มและมองผลงานตัวเองอย่างพอใจ ร่างกายของทั้งสองยังเชื่อมต่อกัน
มาร์คจ้องมองใบหน้าหวานของแบมแบมก่อนจะเอ่ยเสียงหอบ
“ยังหรอกแบมแบม..วันนี้ยังอีกยาวนาน หึหึ”
สงสารแบมแบมแต่ก็แอบสะใจ55
ตอบลบ